Nooit een dag hetzelfde

Hallo liefjes!

Vandaag begon de dag iets anders dan normaal. Om 8 uur werden we verwacht bij de Marie Laurence Primary School om daar een rondleiding te krijgen in de I.E. (Individual Education) klassen. Deze twee groepen zijn opgericht voor kinderen met gedragsproblemen, die niet mee kunnen komen in het reguliere onderwijs. Dit onderwijs bestaat nu 1.5 jaar.
Doordat dit gesprek om 8 uur gepland stond, konden wij drie kwartier langer blijven liggen en wat hebben we daarvan genoten. Wat heerlijk zeg! Om half 7 opgestaan en om kwart over 7 gingen wij de deur uit. We wisten namelijk nog niet precies hoe lang het rijden zou zijn.

Om 7:50 kwamen wij aan bij de school. We werden verwelkomt door de assistente van de directrice. We mochten even plaatsnemen en al snel kwam Janneke aanlopen. Janneke is de student care coördinator (IB-er) van de school. We moesten nog even wachten, omdat er een probleem gaande was, maar ze verwees ons door naar de directrice. Zij wild ons ook graag ontmoeten. Ze stelde zich voor als Vivian Roberts. Het was een kort gesprek, want ze wilde alleen onze gezichten even zien en weten wat we kwamen doen. Wel erg netjes vind ik.
Toen we buiten stonden kwam Natasha eraan lopen. Zij is de social worker op de school en werkt nauw samen met Janneke. Natasha en Janneke brachten ons naar boven en daar hebben we onze vragenlijst met ze doorgenomen. Ik zal niet diep ingaan op het gesprek, maar ik zal een paar high lights bespreken.
Op de Marie Laurence Primary School zijn twee klassen met I.E. In één van de klassen is de instructietaal Nederlands en in de andere klas is de instructietaal Engels. In de klassen zitten 10 leerlingen uit groep 6 tot en met 8. Kinderen die jonger zijn worden meestal niet aangenomen, omdat leerlingen eerst een file op moeten bouwen willen ze geplaatst worden en dit kost tijd. Op de school is er een strenge screening voordat een leerling aangenomen wordt voor de I.E klas. Een school kan een leerling aanmelden aan het eind van het schooljaar en dan wordt gekeken of de leerling in aanmerking komt voor I.E. Ook is het zo dat de meeste kinderen die hier in de klassen zitten hier echt behoren. Het is wel eens voorgekomen dat leerlingen zijn teruggeplaatst, maar deze zijn op 1 hand te tellen.
Nadat de groep 8 leerlingen naar de middelbare school gaan, volgt de school de leerlingen nog 2 jaar. Dit doen ze om te zorgen dat de leerlingen niet in het oude patroon terugvallen. Per dag wordt er door de leerkracht een checklist meegegeven van hoe de dag was verlopen. Ouders krijgen dit te zien en kunnen een aantekening plaatsen. De ouders worden trouwens erg betrokken bij alles wat er gebeurt rondom de I.E. klassen.
Ook komt het voor dat leerlingen doubleren (blijven zitten). Ze zien dit alleen anders. Sommige kinderen gaan sneller door de stof heen dan anderen en de leerlingen die langzamer zijn werken op hun eigen tempo en moeten daardoor wel eens een jaar langer doen over de stof.
Na ons informatief gesprek kregen wij een rondleiding door de twee klassen. Wij moesten onszelf voorstellen en de leerlingen deden dit ook. In de eerste klas (de Nederlandse klas) was er een jongetje wat heel goed kon dansen. Hij wilde maar wat graag zijn hobby’s vertellen en vertelde dat hij al 7 jaar op hip hop dansen zat. Laura en ik vroegen meteen of hij een stukje kon voordoen en ja hoor dat wilde hij wel!! MAN wat kon die gozer dansen. De salto’s en breakdance moves vlogen je om de oren en uiteraard kreeg hij na afloop een groot applaus en onze complimenten. Toch leuk dat ze dan ineens niet zo verlegen zijn. Naderhand mochten de kinderen ook vragen stellen aan ons en dit was erg leuk!
Na de eerste groep gingen we naar de Engelstalige groep. Hier deden we hetzelfde, maar dan in het Engels haha. Het voorstellen dan ook, wat ik uiteraard al had verwacht en dit ging goed hoor. Ook de vragen konden we beantwoorden. In de Engelse groep zitten trouwens alleen maar jongens. En daar kwam de vraag: ‘’Komen jullie ons lesgeven?’’ haha, nee jongen helaas niet haha. Toch wel grappig om dan een ander onderwijssysteem te zien. Ik kan met recht zeggen dat je echt veel leert van dit soort ‘’onderzoeken’’ en dat dit ook erg leuk is om te doen. Nu nog een afspraak maken met de Prins Willem Alexander School (speciaal onderwijs).

Om iets voor 10 uur stonden we buiten en gingen wij richting onze eigen stageschool. Voordat we daar heen gingen hebben we eerst nog even een korte stop bij de supermarkt gemaakt. Gister hadden ze namelijk niet de ingrediënten voor mijn kip madras gerecht en dat moest nog gehaald worden.

Eenmaal op stage verliep de dag wel rustig. Ik heb even aan mijn opdrachten kunnen werken en Eefje vertelt over de I.E. klassen. De kinderen waren best druk, maar desondanks toch nog een leuke tweede helft van de middag meegemaakt.

Na stage hebben we gegeten en zijn we richting Philipsburg gereden. Eerst gingen we langs de souvenirs winkel en uiteraard liepen we de verkeerde deur in en kwamen we uit bij de berging van de winkel. Gelukkig was die meneer heel vriendelijk en mochten we door de deur van de werknemers naar de ‘’echte’’ winkel. ZO wat een spullen. Er zaten wel leuke dingetjes tussen en dat voor weinig geld. Hier gaan we zeker nog een keer heen, maar dan aan het eind van ons avontuur.

Na de souvenirs winkel naar het strand geweest. Hier heb ik nog een workout gedaan. Ik ben naar de boei gezwommen en terug en ik probeerde zo snel mogelijk te zijn. Vervolgens nog een keer, maar dan op je rug en je buik aanspannen. Ik moet zeggen dat is veel leuker dan hardlopen haha! Dit houden we erin.
Toen we terug kwamen van het strand zag Laura iets op de auto liggen… een briefje. Ze pakte het op en keek er snel naar. Net toen ze het in de kofferbak wilde gooien zagen we tekst erop. Ik ging het lezen en er stond op: Goedemiddag, bel me op dit nummer.. ik heb per ongeluk jullie auto beschadigd. Snel gingen we kijken en JA HOOR! Een dikke kras aan de rechter kant. Gelukkig zat er een nummer bij. We wachten nu nog op Frances, want zelf hebben we geen idee wat we moeten doen. We hopen dat zij ons wilt helpen met dit gedoe, ook omdat de vrouw waarschijnlijk Engels spreekt. Dit wordt dus morgen vervolgd.
Ik moet zeggen dat ik me daar wel een beetje druk over maak, aangezien we daar geheid problemen mee gaan krijgen.

Toen maar snel naar huis gereden en daar kwamen we onze vriend de hond tegen. Aangezien we nu wel gewend zijn aan hem opende Laura de poort. HUP 3 honden buiten en we konden ze niet vangen. Na 20 minuten zaten ze gelukkig allemaal weer in de tuin, maar dit duurde nog even. Ondertussen was ik begonnen met het avondeten, wat erg goed heeft gesmaakt! Als ik het zo hoorde.
Morgen alweer ons laatste stagedagje voor deze week en uiteraard: COCKTAILS!
Dit weekend is ook ons laatste weekend voordat het bezoek komt. WAUW wat gaat dat snel zeg. Ben heel benieuwd hoe mijn ouders het eiland gaan vinden, want ik ervaar het als één groot avontuur.

Dit was hem weer! Tot morgen.
Liefss en knuffels,
x Bianca