Inhaalrace twee (Strand, Anguilla en afscheid)

Hoi allemaaal!!

Daar ben ik weer met een nieuw verslag. Haha ja mijn vorige verslag was best lang, maar dat zal deze waarschijnlijk ook wel worden. Zoals ik al had verteld zou ik in dit verslag zaterdag, zondag en maandag beschrijven, dus daar komt hij!

Zaterdag:
Zaterdagochtend werd ik gewekt door de oh zo leuke wekker om 9 uur. Om 10 uur zou ik bij mijn ouders zijn, zodat we nog even snel naar Philipsburg konden gaan voor wat inkopen. Natuurlijk liep alles weer uit en uiteindelijk waren we om half 11 in Philipsburg waar een plek voor de auto vinden onmogelijk bleek te zijn. Na 10 keer rondjes rijden was daar eindelijk een plekje en konden we beginnen te shoppen. Ik was op zoek naar sandalen en mijn moeder wilde die ook. Ik had ze namelijk gezien bij mijn mentor en ik vond ze zo leuk. Helaas is dat niet gelukt, dus zal ik nog een keer naar Philipsburg moeten gaan om nogmaals te kijken. Wat vervelend nu! :P
In diverse winkeltjes hebben we gekeken en zo ook in Rima. Rima is een grote winkel voor souvenirs. Ik heb een fotolijstje gekocht, de vlag van Sint Maarten een handgemaakt fotoalbum en wat cadeautjes voor thuis.
Verder zijn we nog in frontstreet diverse winkels in geweest en heb ik eindelijk mijn sleutelhanger van Sint Maarten haha. Ja die wilde ik heel graag hebben voor thuis. Daarbij heb ik ook mijn bril laten maken hier. Mijn zonnebril op sterkte was op het strand gevallen en toen was het neusvleugeltje eraf gegaan. De meeste brildragende mensen weten wel hoe dit voelt en erg prettig is dit niet. Gelukkig werd dit snel gemaakt, want het is toch minder prettig zien zonder sterkte in een zonnebril.

Na het shoppen ben ik samen met mijn ouders naar Simpson Bay gereden. Daar hadden we afgesproken met Michel, Dennis, Melinda en Laura. Het was namelijk de laatste dag van de jongens op Sint Maarten en rond 4 uur zouden zij terug naar Nederland vliegen. Om 12 uur hadden we afgesproken, maar zoals het echte Antillianen beaamt, kwamen we te laat. Dit kwam door een file die hier regelmatig zijn op het eiland.
We hebben de vakantie van de jongens nog even met wat lekkers te drinken afgesloten. Rond 1 uur zijn de jongens naar het vliegtuig gegaan met de meiden en hebben we afscheid van ze genomen. Wat was het een leuke 1.5 week zeg! Heb me vermaakt en dan zeker met het uitgaan! Dat doen we nog eens over in Nederland zal ik dan maar zeggen.

Ik ben samen met mijn ouders achtergebleven op Simpson Bay en heb daar heerlijk in de zon gelegen. Toen de meiden terug waren hebben we de auto’s ingeleverd bij het verhuurbedrijf en zijn snel teruggereden naar het strand om de jongens te kunnen uitzwaaien. Simpson Bay ligt namelijk naast het vliegveld en daar kun je goed zien hoe de vliegtuigen opstijgen. Om kwart voor 4 liepen we naar het lege stuk strand om de jongens uit te zwaaien. Het was natuurlijk een moeilijk momentje, maar gelukkig zijn we er voor elkaar wanneer dat nodig is. Het is zo onwerkelijk om het vliegtuig te zien opstijgen waarin mensen zitten die je kent. Dat gevoel is niet te beschrijven en echt heel apart. Wanneer maak je dat nog eens mee. Gelukkig zijn de jongens goed aangekomen in Nederland en ik heb al gehoord dat Michel de hele vlucht heeft lopen uitbrakken van de nacht ervoor haha. Toch maar niet zoveel drinken hé Michel haha.
In de avond hebben we tonijn pasta gegeten die gemaakt was door mijn mama. Na het eten hebben we de dag erna besproken want zondag zouden we naar Anguilla gaan. We hadden besloten om vroeg naar bed te gaan want om half 8 zouden we bij mijn ouders voor de deur staan.

Zondag:
Om half 7 ging de wekker en zijn we snel gaan douchen, aankleden en gaan eten. Om half 8 hebben we mijn ouders opgehaald om naar Anguilla te gaan. Anguilla is een eiland in de Caribische Zee dat behoort tot de kleine Antillen en deel uitmaakt van de Britse overzeese gebieden. Anguilla ligt ten noorden van Sint Maarten en is per boot bereikbaar vanaf Marigot. De ene kant van Anguilla ligt aan de Caribische zee en de andere kant ligt aan de Atlantische oceaan.
Om 8 uur kwamen wij aan in Marigot en hebben wij onze kaartjes gekocht om de boottocht naar Anguilla te kunnen maken. Op de boot wilden wij zooooo graag dolfijnen, walvissen of schildpadden zien, maar die mazzel is ons natuurlijk nooit gegund, wat wel erg jammer was. Toen wij aankwamen bij Anguilla hebben we een auto gehuurd en zijn op pad gegaan. Mijn vader was de chauffeur voor die dag en moest voor de eerste keer links rijden. Wat is dat apart zeg, je moet continue omschakelen en de bochten in tegengestelde richting maken haha. Onderweg kwamen we allerlei bordjes tegen met daarom waarschuwingen voor een tsunami gevaar. Ook hebben ze hier en Tsunami evacuatie route, die je de ‘’berg’’ op stuurt. Alleen hebben ze niet echt veel bergen, maar goed.
Allereerst zijn we naar Shoal Bay gereden. Shoal Bay is het grootste strand van Anguilla en dit strand staat in de top 10 van mooiste stranden van de wereld!!
Als je de foto’s bekijkt zul je merken wat ik bedoel. Dit was echt een bounty strand met lange witte stranden en zo helder mooi blauw water. Het was echt prachtig! Op het terras hebben we iets gedronken en zijn toen vertrokken naar Captians Bay.
Onderweg kwamen we nog langs het festival wat in Island Harbour aan de gang was. Het was een festival met een zeilboten race en zwemwedstrijd en een eetwedstrijd. Helaas waren wij er best vroeg en waren de voorbereidingen nog in volle gang. We wilden niet blijven wachten, want dat zou ons veel tijd kosten. We liepen wel even de steiger op waar er een aantal mensen aan het vissen waren. Er was net een Mahi mahi vis gevangen van 1 meter. Wat een ding héy. Erg leuk om zoiets te zien, maar ze sneden hem ook meteen open en dat was minder leuk. Ik ben al geen viseter, maar dat bederft je eetlust al helemaal. We zijn toen snel naar Captians Bay gereden.

We dachten dat we dit strand net zo makkelijk konden bereiken als Shoal Bay, maar dit bleek niet zo te zijn. We moeten over een weg met zoveel stenen en keien en obstakels dat het niet eens meer een weg te noemen was. Mijn moeder zat ondertussen helemaal gefrustreerd achterin en bleef maar roepen dat dit niet normaal was en dat we om moesten keren. Hmm we waren al op de helft en dan wil ik het zien ook. We hebben volgehouden, maar zijn we 2 keer verkeerd gereden en een aantal keer uit moeten stappen om de auto lichter te maken. De kans op een klapband was erg groot en aangezien je de weg kunt vergelijken met een woestijn alleen dan met bosjes, dan kun je nagaan dat hulp niet snel ter plaatsen is.
Toen we eenmaal aankwamen bij het strand was het net een privéstrand. Dit strand stond erom bekend dat het mooi koraal had en dat je tropische vissen kon zien. We hebben gelijk de snorkels uitgepakt en zijn het water ingegaan. WAUW wat ben ik een fan geworden van snorkelen. Er is zoveel moois te zien onder water. Gifgroene vissen, paars met gele vissen en zee-egels. Ook heb ik een schildpad gezien, maar dit was maar in een flits. Na het snorkelen zijn we gaan opdrogen en richting de bewoonde wereld gereden. Ondertussen was ik erg aan het vervellen in mijn gezicht en heb ik het shirtje van mijn moeder maar om mijn hoofd gebonden. Ik leek net Rambo met mijn hoofdband om haha. We hebben best veel moeten lopen, doordat de weg terug nog meer stenen had liggen. Ook hier konden we niet in 1 keer terugrijden en waren we weer verkeerd gereden. We waren blij dat we zonder kleerscheuren waren aangekomen op de verharde weg en in de bewoonde wereld. Op de terugweg zijn we ook nog langs een villa gereden die ‘’Villa Bianca’’ heette. Ik kon het natuurlijk niet laten om daar geen foto van te maken, wat een toeval weer.

Ondertussen was het al half 3 en hadden we allemaal honger gekregen. We zijn toen teruggereden naar Shoal Bay, omdat er zo weinig open was wegens Pasen en de zondag, zodat we wisten dat we eten konden krijgen.
Het was erg lekker en we hebben daarna nog wat foto’s gemaakt van de omgeving. Vervolgens zijn we snel doorgereden naar Little bay om daar nog even te kunnen snorkelen. Daar aangekomen zijn Laura, Melinda en ik snel het water ingegaan. Mijn ouders zijn wat gaan drinken bij het barretje.
Er was niet veel te zien in het water totdat ik toevallig naar beneden keek.. Dar zag ik dan EINDELIJK een zeester! Dit wilde ik zeker nog gezien hebben voor ik terug naar Nederland vertrek en daar was ik wel echt blij mee. Gelijk ben ik de onderwatercamera gaan halen en heb ik hem op de foto gezet. Daarna heeft Laura er ook nog 1 gespot en zijn we uit het water geroepen door mijn mama. Het was al kwart voor 5 en om kwart over 5 zou de ena laatste boot terug naar Sint Maarten gaan.
Op de terugweg zijn we gigantische verkeerd gereden. De reden dat je hier zo vaak verkeerd rijd is dat het hier niet normaal was om borden te plaatsen langs de weg. Je moet dus echt zoeken naar de weg en dat is niet altijd even makkelijk.
Gelukkig was er een local die ons de weg wees en ons naar de ferry bracht. We dachten dat we te laat waren en dus de laatste boot moesten pakken, maar hij was gelukkig nog niet vertrokken. We werden geroepen dat we snel moesten zijn, zodat we nog mee konden. Wij in de rij gaan staan voor de kaartjes. Wat een chaotische bende zeg! Alles was zo ongeorganiseerd en iedereen drong maar voor. Ons werd gezegd loop door naar het tweede raam, werden we vervolgens weer teruggestuurd naar het eerste raam. Iedereen geïrriteerd, maar uiteindelijk zaten we toch op de boot. Ook op de terugweg hebben we geen grote zeedieren gezien wat wel jammer was. Wel heb ik een vliegende vis gezien en een rog. Terug op Sint Maarten voelde het echt als thuiskomen voor ons. Toch wel grappig hoe iets zo snel je thuis kan worden.

In de avond hebben we gegeten bij Green House op kosten van mijn ouders. Ik had voor het eerst in mijn leven vis besteld in een restaurant. De meeste die mij kennen weten dat ik vis niet lekker vind, maar ik had de zwaardvis van Laura eens geproefd en vond dat wel erg lekker. Dit was dan ook een ommekeer in mijn leventje haha en het heeft me erg goed gesmaakt! Nogmaals bedankt pap en mam! Het was heerlijk en super gezellig. Ook voor hen was dit het laatste dagje op Sint Maarten want maandag om 4 uur zouden ze terug naar Nederland vliegen. We zijn daarna naar huis gegaan en gaan slapen.

Maandag:
Op maandag had ik om 10 uur afgesproken met mijn ouders, zodat ik de laatste uurtjes nog met hen kon doorbrengen. In de ochtend kreeg ik ontbijt op bed van Laura, omdat ze me zo zielig vond. Ik vond het wel moeilijk om mijn ouders weer gedag te zeggen na een week intensief optrekken met elkaar. Wat een schatje is het ook hé, die Laura.
We zijn daarna naar Maho Beach gereden om mijn ouders nog het vliegtuigen spotten mee te laten maken. De koffers in de auto en gaan met die banaan. We hebben veel foto’s gemaakt en gewacht tot het vliegtuig ging landen van mijn ouders van Air France. Hier heb ik nog een foto van gemaakt voor ze en we zijn daarna doorgereden naar het vliegveld.
Hier heb ik afscheid genomen van hen en die meiden waren er nu voor mij! Na het afscheid zijn we net zoals bij die meiden naar Simpson Bay gereden en hebben daar voor de laatste keer gezwaaid toen het vliegtuig de lucht in ging. Het was een hele leuke week en net zoals Laura zou zeggen: Nu zijn we weer even weesjes met z’n drieën haha.
De rest van de dag hebben we doorgebracht op het strand en zijn daarna naar huis te gaan om lekkere wraps te gaan eten en vroeg naar bed te gaan, want de volgende dag was er weer stage!
In de nacht kreeg ik een berichtje van mijn moeder dat ze veilig waren aangekomen, dus daar was ik erg blij om.

Momenteel wil ik echt nog lang niet weg hier! Ik heb het super erg naar mijn zin en besef me dat we nog maar 2.5 week stage hebben en dan 3 weken vakantie en het er alweer op zit. Ik moet er nog even niet aan denken.

Liefss, Bianca xx

PS: de foto’s zet ik er morgen op, want ik heb daar helaas nu geen tijd meer voor.