Au Revoir St. Martin!

Zo dat is een lange tijd geleden dat jullie iets van mij vernomen hebben. Ja het leven van een student is niet altijd even saai zal ik maar zeggen.

Op 2 mei 2012 was mijn laatste dag op Sint Maarten aangebroken. Samen met de meiden hebben we een tour om het eiland gemaakt, om nog 1 keer naar de mooiste plekjes op ons paradijsje te kijken.
Allereerst nog 1 keertje langs stage, want we hadden de directeur nog geen gedag kunnen zeggen. Toen toch nog even voor de laatste keer langs de klassen. Laura en ik gingen samen langs onze drie groepen en in de groepen 3 werd ik als held onthaald. De kinderen waren dolblij dat ik er was en gaven me allemaal nog een laatste knuffel. Ik kon amper blijven staan en leek wel een of andere grote ster! Wat een schatjes en ik ga ze stuk voor stuk ook erg missen. Ook mijn mentoren!!

Na stage zijn we begonnen in Philipsburg en zijn toen via de westkust een rondje gaan rijden.
We zijn langs het uitkijkpunt geweest op Sint Maarten waar we in onze eerste week foto’s hadden genomen en hebben toen opnieuw foto’s genomen om te kijken hoe erg je bent veranderd.
De metamorfose was voor mij weggelegd. Mijn haar is in plaats van bruin, naar blond veranderd en dit komt niet omdat ik dit heb geverft, maar door het zoute water en de zon. Ook kon ik zien dat ik aardig verkleurd ben in de tijd dat ik op Sint Maarten ben geweest. Dat mag ook wel na 2 maanden zon, zee en de leukste feestjes die er zijn met de aller leukste mensen!

Bij het uitzicht op de Atlantische oceaan hadden we even ons emotionele momentje in de auto. Toen pas realiseerde ik me pas dat dit de laatste keer zou zijn dat ik dit uitzicht kon meemaken, terwijl je het als vanzelfsprekend gaat beschouwen.
Daarna vlug door, want we hadden nog een hele dag voor de boeg!
Via grand case zijn we naar Marigot gereden om daar nog een laatste keer te gaan shoppen en lekker te eten bij ons favoriete bakkertje aan de haven. Deze bakker maakt heerlijke gebakjes en dit konden we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Daarnaast hebben we daar ook genoten van een heerlijke lunch.

Na Marigot zijn we doorgereden naar Mullet Bay. Het heerlijke strand waar je in het weekend uren kunt doorbrengen en de vliegtuigen ook goed kan zien landen. Ook al heb je dan het zicht niet meer, de herinneringen zullen blijven en ik dank alles en iedereen op mijn blote knieën dat ik dit heb mogen meemaken. Wat een fantastische tijd heb ik gehad en wat een avonturen hebben wij beleefd op Sint Maarten.
Na Marigot zijn we langs Cupecoy beach gereden, want dit was een strand dat we tot nog toe nooit hadden gezien en dat kon natuurlijk niet! Daarna gauw door naar Maho beach om nog 1 keer te kijken naar de vliegtuigen die abnormaal laag over je heen vliegen. Wat een mooi gezicht en wat een toeristen! Je zou bijna denken dat je als een ster onthaalt wordt als je überhaupt land op Sint Maarten met al die fotocamera’s die paraat staan.

Na onze eiland tour zijn we naar Sonesta gegaan om daar nog heerlijk te relaxen bij de whirlpool, zwembaden en de jacuzzi. Het was tenslotte onze laatste dag en daar mag je dan ook van profiteren zeg ik zo.
Net toen Laura, Melinda en ik op het punt stonden om weg te gaan zagen we Daan aan komen lopen. Daan en Bart zouden die dag proberen om van 10 mei tot 14 mei vrij te krijgen van hun werk om naar Curaçao te komen en daar lekker vakantie te vieren met ons. We hadden het al vaker besproken en de jongens hadden aangegeven dat dit echt een makkie zou zijn om te regelen. Iedereen had zich er enorm op verheugd en daarom riepen we Daan meteen naar ons toe om te vragen wat de stand van zaken was.
Nou daar kwam hij: ‘’En is het gelukt Daan?’’ BAM de teleurstelling was groot. Nee het was niet gelukt, want ze deden moeilijk vanwege de stagedagen die de twee jongens dan niet zouden halen. Onze gezichten stonden werkelijk op onweer en er kon lachje van af. Ik dacht serieus dat Daan een geintje zou maken en heb dit wel 10x herhaald.. Maar nee, teleurgesteld zijn we in de auto gestapt om naar huis te rijden. Die avond zouden we namelijk met Frances uit eten gaan om haar te bedanken voor de gastvrijheid en alle zorgen. De autorit was erg gezellig, want iedereen zat levenloos voor zich uit te staren en zei geen woord. Wat een domper zeg, als je je ergens op verheugd en het gebeurd uiteindelijk niet.
In de avond zijn we uit eten geweest met Frances. Ondanks de zware klap die we hadden gehad van het bericht hebben we er toch iets leuks van weten te maken. Wat was Frances blij met ons geweest. Als dank voor de tijd hebben we alle drie een andere likeur gekregen die bekend is in de Cariben. Tijdens onze reünie (als we weer thuis zijn) gaan we dit zeker proeven.
Op de terugweg naar huis moesten we nog even langs de zoon van Frances om de laptop van haar op te halen. We wilden graag vooraf inchecken om minder lang op de airport te hoeven wachten. Tijdens het wachten hebben we onze Cavia ook nog even gezien. Dat is het kleine hondje die tijdens de eerste weken van ons verblijf bij Frances logeerde. Wat was dat een leuk ADHD beestje. Hyperactief en altijd blij om je weer te zien. We hebben hem nog even lekker geaaid en daarmee ook afscheid genomen van ons kleine huisdiertje.

Toen we thuis aankwamen hebben we nog snel de cadeautjes ingepakt die we voor Daan en Bart hadden gehaald. We wilden ze als aandenken iets geven, zodat ze ons niet snel zouden vergeten. Wat apart (of zoals wij zeggen aBart) dat je in zo een korte periode, zo snel een hechte vriendschap kunt opbouwen met mensen. Ze worden een deel van je leven en niet alleen op Sint Maarten, maar ook daarbuiten. Verder hadden ze ook een afscheidsfeestje voor ons georganiseerd en daarom wilden we hen ook even een afscheidscadeautje geven. We hadden die middag een fotolijstje gekocht, waarop stond: Memories St. Martin en bij Frances hadden we een foto van ons drieën uitgeprint. Voor ieder een eigen lijstje en de doosjes hadden we versierd met alle quotes die we de afgelopen weken hadden gehoord en waar we elkaar steeds mee plaagden. Een lintje erom en klaar is Kees.. uhm Bianca.

Rond half 10 waren we bij die jongens en heb ik nog een preek gehouden hoe erg we ze zullen missen en dat we een cadeautje hadden gekocht omdat we ze niet meer zouden zien. De stemming was nog wel steeds bedrukt, omdat het Curaçao avontuur niet door kon gaan en dat was goed te lezen van onze hoofdjes. De jongens waren zo enthousiast en vonden het erg leuk dat we zoiets in zo een korte tijd konden regelen.
Toch vond ik het tot nog toe geen leuke avond, terwijl de jongens ons steeds probeerden op te peppen. Samen zijn we naar Tantra gereden, maar voor we dit deden zijn we nog langs het Casino geweest.

Bij het casino gingen Lau, Melin en ik even apart zitten en daar kwamen Daan en Bart aan. Ze hadden eerder die avond al gezegd dat ze nog een kleine verrassing hadden en dat kwamen ze nu vertellen. Daan begon: ‘’ We hadden nog een verrassing voor jullie’’. Wij reageerden nogal nonchalant, maar Daan ging verder. ‘’ Morgenmiddag gaan we het ticket naar Curaçao boeken.
Zo snel zijn onze 3 hoofden nog nooit omgedraaid. Ik kon mijn oren niet geloven en heb wel continue gevraagd of dit geen grapje was. Wauw wat een andere stemming was dat ineens. Waren we zo erg in de maling genomen!! Dit actieplan schreeuwde natuurlijk om wraaakk!! En dat zou er komen ook.

Die avond nog naar Tantra Ladies Night geweest en dat was super gezellig. Daarna afscheid genomen van iedereen, want de volgende ochtend zouden wij om 16:55 de lucht ingaan op naar ons nieuwe avontuur in Curaçao!

(Vertrekdag) 3 mei 2012:
Snel nog even de laatste dingetjes ingepakt en rond 11 uur nog de laatste inkopen gedaan in Philipsburg. Toen nog snel naar het bedrijf gereden waar Daan en Bart stage liepen om ze nog even gedag te zeggen. We zouden ze pas de week erop weer zien en konden het dan niet laten om nog voor de laatste keer gedag te zeggen.

Rond half 2 kwam Wesley ons halen om naar het vliegveld te gaan. Frances zou ook meerijden omdat de koffers en wij niet allemaal in 1 auto konden.
Ook moesten we de huurauto inruilen en dat was nog een tricky momentje. De auto had namelijk een gebroken hendel en die hadden we voor het oog gerepareerd. Dit mocht niet gezien worden, anders waren we de Sjaak. Snel inleveren en wegwezen met die handel. Helaas moesten we nog snel langs een kantoortje om iets te regelen, maar dat was snel afgehandeld.
Rond 3 uur gingen we naar boven en daar was het laatste afscheid op Sint Maarten. De laatste foto’s met Frances werden gemaakt en wat zullen we dat vrouwtje missen.
De laatste traantjes werden gelaten en rond 16:55 vlogen we naar Curaçao! Op naar ons nieuwe avontuur.

Ik kan zeggen dat ik het enorm naar mijn zin heb gehad in Sint Maarten en ik het voor geen goud had willen missen. Vriendschappen gesloten, nieuwe ervaringen opgedaan en zelfstandiger geworden het hoort er allemaal bij. Wat een heerlijke tijd en ik kan niet vaak zeggen hoe erg ik het ga missen.
Het enige wat ik kan zeggen is:

Live the Life you Love! En dat heb ik mogen doen.

x Bianca